Mission statement
Dit begrip heeft in eerste instantie betrekking op een cognitief proces: “je ergens een beeld van vormen”. Maar beeldvorming is ook op sculptuur van toepassing. Het gevormde beeld is een gedachte, een mentale weergave van een gebeurtenis, van een idee of gevoel. Het is soms abstract en soms realistisch.
Beeldvorming is een complex proces, een synthese van een groot aantal factoren. Hierin spelen zowel intuïtie als bewustzijn een belangrijke rol. Om een beeld te maken is het van vitaal belang te weten wat we willen uitdrukken, anders kunnen we geen maximale expressie bereiken. Als ons innerlijk vermogen vorm te geven niet in balans in met de wereld om ons heen is de kans aanwezig dat de beeldvorming (het beeld dat we willen realiseren) aan zeggingskracht inboet. Dit kan tot gevolg hebben dat degene die met dit beeld geconfronteerd wordt het niet begrijpt en de neiging zal krijgen het af te wijzen of zelfs aan te vallen.
Bij het creëren van een sculptuur bewegen we ons op het scherpst van de snede. Het is bekend dat een reeds gevormd beeld moeilijk te veranderen is. Of toch wel? Bijvoorbeeld, een beeld dat we gisteren als onrealistisch bestempelden, kunnen we tegenwoordig als zeer realistisch ervaren. De vraag die hierbij gesteld moet worden is: wat verstaan we onder realiteit? Hierover denkt ieder mens verschillend, ieder heeft zijn eigen perspectief. Willen we het beeld – en onze beeldvorming daarvan – perspectief geven dan is het noodzakelijk dat we ons bewust zijn van de verschillende realiteiten en ons daarvan ook rekenschap geven. Een ontkenning van het bestaan van verschillende realiteiten draagt het gevaar in zich dat een vorm gekozen wordt die, hoewel goed bedoeld, zijn doel voorbij schiet. Zich rekenschap gevende van de verschillende realiteiten kiezen we de uiterlijke vorm van het beeld: soms gemakkelijk herkenbaar, dan weer hoog abstract, al naar gelang de noodzaak en mogelijkheden. De gemaakte keuzes zijn nauw gerelateerd met onze levensopvatting en leefomgeving.
Sculptuur brengt een idee, gedachte of gevoel tot uiting die door de beeldhouwer moeilijk te verwoorden was. Dit geldt voor meer vormen van kunst. Om te kunnen communiceren moet een vorm gekozen worden die voor een ander duidelijk te begrijpen is en waarmee het gevoel of de gedachte herkenbaar wordt. Geen woorden maar beelden. We zijn maar al te bekend met de paradox dat wie het onzegbare uitspreekt zichzelf tegenspreekt en het onzegbare daarmee zijn kracht ontneemt. In dit spanningsveld – tussen woord en beeld – beweegt zich de creatie. Dit proces is het enige dat blijft boeien, zeker in de beeldhouwkunst.